Ψωμί με δίκοκκο σιτάρι,τ. Ζέας. Αυτό που δωρίζει τη ζωή!

Η Ζέα αποτελεί το αρχαιότερο ίσως δημητριακό και βασικό συστατικό της διατροφής των προγόνων μας με αδιαμφισβήτητη θρεπτική αξία, δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι η ετυμολογία της λέξης “ζείδωρος”, δηλαδή αυτός που δωρίζει ζωή, προέρχεται από το εν λόγω δημητριακό.

Η επιστημονική ονομασία της Ζέας είναι «Triticum dicoccum!

Μοιάζει πολύ με το σιτάρι εξωτερικά αλλά έχει διαφορετική θρεπτική σύσταση (λέγεται μάλιστα ότι η θεά Δήμητρα κρατάει ζέα στις απεικονίσεις της, όχι σιτάρι!) Η πόλη της Αθήνας ονομαζόταν ζείδωρος γιατί τα εδάφη της χάριζαν απλόχερα στους κατοίκους το ντόπιο δημητριακό. Ακόμα, η μαρίνα της Ζέας, στον Πειραιά ονομάστηκε έτσι επειδή από κει γινόταν η διακίνηση της ζέας ή ζείας.

Λέγεται ότι το 1928 απαγορεύτηκε η καλλιέργειά της ζέας στην χώρα μας, όμως όπως αποδεικνύεται από παλαιότερα καλλιεργείτο στην χώρα μας σιτάρι και όχι ζέα.

Η Ζέα είναι εξαιρετικά θρεπτική και περιέχει σημαντικά διατροφικά στοιχεία, χάρη στα οποία υπερέχει έναντι των άλλων δημητριακών. Ειδικότερα, η Ζέα έχει διπλάσια περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες, καθιστώντας τη καλή επιλογή για άτομα που πάσχουν από διαβήτη.

Επιπρόσθετα, έχει διπλάσια ποσότητα πρωτεϊνών και υψηλή περιεκτικότητα του αμινοξέος λυσίνη και βιταμινών A, B, C και Ε. Η λυσίνη είναι το συστατικό των πρωτεϊνών που αυξάνει την πεπτικότητα τους, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και αποτελεί το βασικό στοιχείο για την ομαλή βιοχημική λειτουργία του εγκεφάλου.

Ένα ακόμη βασικό πλεονέκτημα της Ζέας είναι η υψηλή περιεκτικότητά της σε μαγνήσιο, καθώς περιέχει έως και 40% περισσότερο από τα υπόλοιπα δημητριακά. Παράλληλα, η Ζέα έχει πολύ χαμηλή περιεκτικότητα γλουτένης, γεγονός που την καθιστά ιδιαίτερα εύπεπτη.

Όλα μας τα αρτοπαρακευάσματα παράγονται χωρίς ίχνος από συντηρητικά και βελτιωτικά.